Een verleden als een bunker

Niet ver van ons huis is een groot park waar ik vaak ga wandelen. Het is een mooi, ruim opgezet park waar altijd veel mensen in de weer zijn. Vol met bomen, grasvelden, watertjes met fonteinen, speeltuinen, sportveldjes en twee goed begroeide heuvels. De meeste Berlijners hebben geen tuin of balkon en trekken massaal naar de parken om te ontspannen.

In de zon liggen, wandelen, hardlopen, skeeleren, volleyballen, bijkletsen met vrienden, picknicken of BBQ-en; voor iedereen is er ruimte om te doen wat hij wil.
Als je het niet weet, dan merk je niets van het beladen verleden van deze plek. Tijdens de tweede wereldoorlog stonden hier twee grote gebouwen. Eén met een radarinstallatie om vijandige vliegtuigen op te sporen en iets verderop een grote schuilbunker (van 70x70 meter en 39 meter hoog) met luchtafweerkanonnen erop om deze vijandige vliegtuigen af te schieten.
Na de oorlog wilde men graag de sporen wissen en probeerde men de gebouwen te vernietigen en te verwijderen. Maar deze ‘Duitse degelijkheid’ was niet kapot te krijgen. Na meerdere explosies brak de bunker een beetje in tweeën, maar opruimen lukte niet. Daarom werden de gebouwen vervolgens overladen met puin van de gebombardeerde huizen van de tweede wereldoorlog, zodat er heuvels ontstonden. Daarna ging er een laag grond overheen en werd er beplanting op aangebracht. Alleen de bovenste stukken van de bunker, waar het afweergeschut stond, steken nog boven de heuvel uit. Maar dat valt niet op, het lijkt een soort rond terras op de heuvel.

Net als dit park, heeft ieder mens een verleden. Voor de één is dit positieve bagage, goed bruikbaar voor de rest van het leven. Voor de ander is het verleden een grote zorg en ballast. Hoe je verleden ook is geweest, het heeft je gevormd tot wat je nu bent. Het verleden zal altijd deel van je blijven uitmaken. Je kunt het niet veranderen. Ook een pijnlijk verleden of een verleden vol spijt en met gemiste kansen, is niet meer te veranderen. Je kunt proberen om het te verwerken of te herbeleven om het een plaats te geven. Maar dat lukt niet altijd en dat geeft vaak negatieve emoties, negatieve gedachten en lichamelijke klachten.
Net als deze Berlijnse bunker is je verleden niet weg te poetsen. De uitdaging is om het verleden een andere plek te geven. Toen het niet lukte om de bunker op te ruimen, moest men accepteren dat deze bleef staan en nadenken over een andere oplossing. In deze vlakke omgeving ontstond een park met twee stevige heuvels, vol met bomen en wandelpaden. Waar veel mensen in de loop der jaren van konden genieten.
Zo is het ook goed om je verleden te accepteren. Het is gebeurd. Het is niet meer te veranderen, hoeveel pijn en moeite het je ook heeft gegeven. Het zal altijd blijven bestaan, maar hoeft niet altijd in de weg te staan. Er kan iets moois van worden gemaakt. Accepteer het. Geef het een plek en kijk hoe je hiermee verder kunt. Het heeft je gevormd tot wie je nu bent en is een stevige ondergrond voor jouw nieuwe toekomst.